Yazılar

Alkış!Sayı: 1559 - 31.10.2013

Konserlerde çokça yaşadığım şu "Alkış" meselesi ile ilgili bir şeyler yazmak istedim bugün sevgili dostlar.

Gerçekten şu, alkış meselesi tanık olduğumuz gibi mi? Yoksa tanık olduğumuz alkış meselesine biz mi çok abartılı bakıyoruz?

Bunu sorgulamak istedim.

Başvurduğum sözlükte alkış, beğendiğimiz bir şeyi övme ya da bir ritme tempo tutmak amacıyla el çırpma olarak tanımlanmış.

İşte bu övme konusu var ya, burada bir sorun var sanırım.

Özellikle batı klasik müziği büyük orkestra konserlerinde orkestra üyeleri sahneye çıkarken, yani yerlerini alırken salondaki dinleyici o kadar isteksiz alkışlar ki, anlatamam.

Büyük bir lütufla, "tamam sahneye çıkıyorsunuz, hadi adet yerini bulsun" anlamına gelen, sönük el çırpma hareketini yaparız. Yaparız da, o da salonun üç de biri, bazen beş de biri civarında bir kesim olarak yaparız.

Oysa günlerce yapılan, bitmek tükenmek bilmeyen ve son derece yorucu provaların ardında sahneye gelmektedir büyük orkestra. Onlar yerlerini alırken, konsere tam konsantrasyon sağlayabilmeleri için, orkestra sanatçılarını yüreklendirmek, konsere motive etmek gerekir.

İşte bunu yapacak olan salonu dolduran dinleyicidir. Yani dinleyici, orkestra sanatçıları sahnede yerlerini alırken, büyük bir ihtişamla ve tüm orkestra yerini alana kadar alkışını sürdürmelidir.

Tabii salonu dolduran dinleyici ihtişamlı alkışını sürdürürken, orkestra sanatçıları hop diye yerlerine oturmayacak! Onlar da alkış bitene kadar ayakta durarak dinleyiciyi selamlayacaktır.
Bu bir ritüeldir aynı zamanda. Son derece estetik bir ritüel!

"Yani Müfit bey, dolu dolu alkış aldıktan ayakta durmadık mı?" E haklı orkestra sanatçısı arkadaşım!

Ama konserlerde salonu dolduran dinleyici, öyle bir alkışlar ki, "yani şu konser başlasa, bir çalsalar da görsek nasıl çaldıklarını, ondan sonra alkışlarız" demeye getirilen cılız bir alkış.

O zaman da ben diyorum ki, "madem öyle alkışlamaktan imtina ediyorsunuz, o zaman şu değerli alkışlarınızı eserlerin bölüm aralarına dek getirseniz ve biraz daha tasarruflu kullansanız iyi olur sayın dinleyici."

Madem orkestra sahneye çıkınca alkışlamaktan imtina ediyorsunuz, o zaman eserlerin bölüm aralarına serpiştirdiğiniz alkışlarınızla aynı zamanda orkestraya hoş geldiniz demişte olursunuz.

Değil mi ama sevgili dostlar?

Bu alkış meselesinde, birde sürekli ayakta alkışlama durumu var ki, bu işin suyu çıktı artık. Bazı dinleyiciler, her bölümü, her solo eseri, her orkestra şefi hamlesini ayakta alkışlamaya yelteniyor.

E güzel de kardeşim, arka sırada oturanın görüş alanını niye kapatıyorsun ki?

Alkışlayacaksan oturduğun yerden de alkışlarsın. Hem arka sırada oturanın görüş açısını kapatmamış olursun, hem de gereksiz bir şekilde tekrarladığın eylemi yapmamış olursun.

Yeni bir yazıda buluşana değin esen kalın sevgili dostlar...


Müfit Semih Baylan
Editör

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.