Yazılar

Ateş dansçılarına uçan tekme!Sayı: 1506 - 01.10.2012

Popüler müziğin kayıtsız/şartsız hepsi birbirinden sevimsiz üstelik çirkin mi çirkin apaçi tanrıçalara (isim vermeyelim, sonra kıyamet kopuyor) teslim olduğu şu acımasız dünyada insanın kulağı biraz da ‘şekerleme pop’ aramıyor değil. Sizi düşünmeye zorlamayacak, içi bomboş aşk hikâyeleri anlatan, radyoda çaldığında direksiyon başında eski bir çamaşır makinesi merdanesi gibi sağa sola kıvrıldığınız cinsten... Carly’nin ikinci stüdyo albümü ‘Kiss’ işte tam da böyle bir prodüksiyon. Sakız gibi çiğnedikten sonra şekeri bitince yağlı kâğıda sarıp vedalaşmak gerek.
‘Call Me Maybe’ efsanesinden uzun uzun bahsetmemize gerek olmamalı. ‘Albüm ya da single satın almak’ eyleminin çoktan tarihe karıştığı, neredeyse herkesin tek gözünde siyah bir bant olduğu günümüzde ‘Call Me Maybe’, 8.5 milyon barajına ulaşarak tüm zamanların en çok dijital kopya satan şarkılarından biri olmakla kalmadı, Gotye’nin marş gibi ezberlenen ‘Somebody That I Used To Know’unun 10 milyonluk çılgın rekorunun ardından yılın en çok satan ikinci şarkısı da oluverdi. İlk dinlemede son derece sıradan bir pop şarkısı hissi veren ‘Call Me Maybe’, ikinci dinlemeden sonra beyninizin içine virüs gibi yerleşiyor. Ve daha korkuncu da dilinize fena şekilde yapışıyor. Zombilerin arasına hoş geldiniz. Kolaysa aklınızdan ve ağzınızdan çıkarmayı deneyin bakalım! Anlaşılan o ki Amerikan Olimpiyat Yüzme Takımı için de durum farklı değil. Bu şarkının üzerine kurguladıkları ve internette fırtınalar estiren hatıra videosundan haberiniz vardır muhakkak. Peki ya Connecticut New Haven’daki gönüllü 3Penny Chorus and Orchestra’nın çoksesli inanılmaz denemesini hâlâ izlemediniz mi yoksa! Hazır video demişken, ‘Call Me Maybe’nin sadece Carly’nin resmi Youtube sayfasında an itibariyle 275 milyon kez izlenmiş olduğunu da hatırlatalım. İtiraz bayrağınızı çekmeden önce neyle karşı karşıya olduğunuzu bilin...
Aslında bir folk şarkısı olması düşünülerek yazılan ancak kendini bir anda pop/disco temalı bir gençlik mitine dönüştüren ‘Call Me Maybe’ dışında albümde ikinci bir bomba bulamadık. ‘Kiss’ için bir süre sonra sarkıyor, biraz da bunaltıyor bile diyebiliriz. Zira tüm şarkılar ‘Call Me Maybe’den türetilmiş gibi. Düzenlemelerin hepsi birbirinin aynı. Tempo hemen hemen hiç değişmiyor. Size döndüre döndüre aynı şarkı çalıyormuş hissi veriyor ki bu da bir süre sonra ilk gördüğünüz duvara kafa atmanıza bile sebep olabilir. İşin sonunda bu albüme bayılmadık doğru. Ama yine de elinizi sallasanız elli ateş dansçısına çarptığınız şu fena günlerde 15 yaşındaki tatlı kızlar için yapılmış sıradan bir pop albümü bile bazen insana ilaç gibi gelebiliyor. Anladınız siz!

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.