ISSN: 1301 - 3971
Yıl: 18      Sayı: 1930
Şu an 12 müzisyen gazete okuyor
Müzik ON OFF

Günün Mesajları


♪ Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023


♪ Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023


♪ GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023


♪ 30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023


♪ Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023


♪ 18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 23.11.2022


♪ Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022


♪ sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 14.11.2022


♪ Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022


♪ 4bliler kadro bekliyor başlıklı yazınızda sanki 4 bliler devre dışı bırakılmış gibi izlenim doğuyor obür kamu kurulrşlarında olduğu gibi kayıtsız şartsız kadroya geçecekler yıllardır sanat kurumlarımızı sırtlayan bu sanatçılarımıza sınav istemek yapılacak en büyük kötülüktür bilginize
CÜNEYT BALKIZ - 12.11.2022


Tüm Mesajlar

Anket


DOB, DT ve GSGM'de 4B kadrosunda çalışanların 4A kadrosuna alınmaları için;

Sonuçları Gör

Geçmişteki Anketler

Tavsiye Et




Tavsiye etmek için sisteme girmeniz gerekmektedir.

Destekleyenlerimiz






 

Yazılar


Müslüm Baba’nın “Sandığı”Sayı: 1151 - 24.01.2011


Recep İvedik 2’nin popüler kültür aleminde yarattığı fırtına seçim atmosferine eklemlenerek daha da hızlandığı için, geçenlerde raflara çıkan son Müslüm Gürses albümüne (Sandık) ilişkin “sevgi seli” dikkatinizden kaçmış olabilir. Memleketin önde giden “kanaat yapsatçısı” Hıncal Uluç, geçenlerde yazdığı bir yazıda, Sandık albümünü dinledikten sonra “günün birinde böyle bir Müslüm Babacı olacağını” aklına bile getirmediğini söylerken, feminist Ayşe Düzkan Baba’yı, teşbihte hata olmaz zehabıyla, kimselere (ve de kadınlara) el kaldırmayan Ray Charles’a benzeterek, “mini mini bir kuşu bile söylese ağlatır” diye yazıyordu. Gazete köşelerinde yapılacak mini bir tur albümün çok beğenildiğini kolayca gösteriyor. Merkezi elitlerin Müslüm’le birbirlerinin huyunu suyunu anlamayı amaçlayan “uzatmalı” ilişkisi zamanla derinleşmiş, son senelerde hayli ciddiyet kesbetmiş, neticede “söz” kesilecek hâle gelmişti. Örneğin 2006 senesi, Gürses açısından oldukça ilginçti, Ocak ayında yayınlanan ve isminden müzikal genetiğine kadar tipik bir arabesk albümü olan Gönül Teknem, hiç de kötü olmayan satışlara rağmen sanki yokmuş gibi es geçilmişti. Zaten “aydınlar evreninde” konu arabeske geldi mi, mahrem bir konu açılmışçasına, ortamı tuhaf bir “suskunluk” sarar, sanırsınız ki bu memlekette arabesk “passé” bir müzik türü, bitti bitecek. Aslında tükenmekte, can çekişmekte olan merkezi elitlerin arabeskle olan “tarihi kavgasıdır”; kavgayı arabeskin kazandığının, Türkçe popu ruhen ele geçirdiğinin farkında olunsa da susulur, konuşmayınca da sorun sanki “görünmez” olur. Haklarını teslim edelim, o cenahta da üstüne “konuşulmaz” arabesk realitesinin merkezi beğeninin esasını oluşturduğunu fark edenler var. Bu nedenle, yine aynı sene başarıyla kotarılan, Müslüm Gürses yorumlarına dayanan bir proje Müslüm Baba’yı, kelimenin tam anlamıyla, “uçurdu”, entel âlemin zirvesine yerleştirdi. Murathan Mungan’ın süpervizörlüğünde hazırlanan, ecnebi pop şarkılarının iyi şairler tarafından Türkçeleştirilmiş cover’larının yorumlandığı Aşk Tesadüfleri Sever proje-albümü ortalığı bayağı bir dalgalandırmış, Müslüm ile “musikiperver enteller” arasında “sarsıcı” bir vuslat hissi yaşatmıştı. Projenin niteliğine ilişkin geçmiş günün yorumlarına ya da tartışmalarına girmeden özetle şuna işaret etmek istiyorum: Müslüm Gürses, Sandık albümünde yukarıda sözü edilen albümün bıraktığı yerden başlıyor ve merkezi elitlerle uzun süredir sürdürdüğü “seviyeliği” birlikteliği, iki tarafı da memnun edecek bir “izdivaçla” neticelendiriyor. Tabii ki Sandık, ne bir cover ne de bir aranjmanlar albümü. Aksine, Türkçe popu, arabesk eliyle yeniden tanımlama, yeni merkezin sakinleri için “melez” bir müzik beğenisi oluşturma albümü.

Baba’nın “Sandı
ğı” biraz da Türk aydınının “Pandora Kutusu”na benziyor. Göze ilk çarpan, hatta batan mevzu, yıllardır aydınların beynini kemiren “bu arabeski n’apcaz?” meselesinin tersten halledilmesi oluyor. Tersten de ne demek? Arabeskin ruh dünyasını bugüne kadar Sezen Aksu-Kayahan ekseninde şekillenen şarkılarda dinliyorduk, sonuç itibarıyla, eski merkezin dünyasına mensup bu “iyi aile çocukları” düzgün bir Türkçe’yle, arabeskteki melodramatik anlatıyı başarıyla merkezdeki dinleyiciye aktarıyor, merkezle çevre arasında bir tür ruh kardeşliği yaratılıyordu. Ama artık Türkiye metropolü değişti, şehrin merkezinde varoştan yükselerek gelen yeni sakinler var. Bu dinleyici “halis” İstanbul ağzıyla konuşmuyor, konuşmak da istemiyor; anababasının evinde türkü dinlemiş, arabeskle kafa çekmiş; ayrıca, sınıf atlamış olmak ona yetmiyor, “kültür” de atlamak istiyor. Bu dinleyicinin derdine derman oluyor Baba’nın sandığı. İlk kez bir arabeskçi, eski merkezin “pop klasiklerini” kendince (yani tersten) yorumluyor. Albümdeki Benim Meselem şarkısı, bu sürecin özeti gibi, önce has arabesk namelerle başlayan şarkı, bir süre sonra “poplaşıyor”, hatta “zombileşiyor” ama arabeski de terk etmiyor. Parçada “o güzelim İstanbul” ağzından eser yok, sözcüklerin sonu sürekli olarak yutuluyor; nota yok belki ama “rota” var, bir de boyalı kapkara saçlar ve tabii ki, “ağır abilik”. 

Kızılok’u mezarında döndürür!
Öte yandan, “aydınların” arabeske yenilmesinin bir özeti gibi bu “sandık”. En ironik
şarkı, yıllardır Fikret Kızılok’tan dinlemeye alışğımız Gönül, şarkının yeni yorumu içinizi titretiyor olabilir ama emin olun, merhum Fikret Kızılok’u mezarında bir o yana, bir bu yana döndürüyordur! Neden mi? Aynı Fikret Kızılok, külliyatında hiç de parlak bir parça olarak nitelendiremeyeceğimiz, yarısını “yeniyetme kolejli” İngilizce’siyle yazdığı Why High One Why’da arabesk kültürü hiç de hayırla anmıyordu. Hatta, bu yaklaşık 20 yıl önce bestelenen “tulûat şarkının” ünlü bir sunucusu (İzzet Öz), yine ünlülerden müteşekkil bir vokalistler grubu yok muydu? Hatta, bu vokalistler arasında Bedri Baykam, Esin Avşar, İlhan Şeşen, Ferhan Şensoy gibi bazı muhteremler ve ilaveten, şimdi Müslüm Baba’ya övgüler düzen Hıncal Uluç bulunmuyor muydu?

Asıl soruyu sona sakladım; peki neden Müslüm Baba? Çünkü ne Orhan Baba gibi sürekli olarak “felsefe yapıyor”, kendince bir “kanaat önderi” olmaya çalı
şıyor ne de örneğin İbo gibi, hemen her konuda bitmez tükenmez “fikri-sabit” sahibi. Üstelik ağzının ayarı bozuk değil ve Ferdi Tayfur gibi içine kapanık, kendi dünyasında yaşamıyor. Aksine, her türlü projeye açık, yeter ki şarkıyı sevsin, nazlanmadan söylüyor. “Aydın” olmaya ya da “aydını oynamaya” hiç hevesi yok, basbayağı pragmatist biri belli ki; asıl dinleyicisini merkeze gelmek uğruna kolayca boşlayabiliyor ama, onları unuttuğunu hissettirmemeyi de başarıyor. Ve en önemlisi, özgün bir yorumcu. Sesinde, suskunluğunda, söyleyemediklerinde memleketten insan manzaraları, derin ruh enstantaneleri var. Sarsak da olsa asla detone olmayan bir stil, kimselere benzemeyen bir sahne duruşu, geldiği alemleri unutmayan, hep uzaklara dalan bir bakış. Anlamışsınızdır, derdim ne Müslüm’le ne de arabeskle. Derdim Türkiye kültür siyasetleri tarihiyle dolu o sandık, o Pandora Kutusu. Bu da benim meselem.


Yazıyı Tavsiye Et

Yorumlar


Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.