ISSN: 1301 - 3971
Yıl: 18      Sayı: 1924
Şu an 21 müzisyen gazete okuyor
Müzik ON OFF

Günün Mesajları


♪ Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023


♪ Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023


♪ GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023


♪ 30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023


♪ Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023


♪ 18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 23.11.2022


♪ Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022


♪ sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 14.11.2022


♪ Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022


♪ 4bliler kadro bekliyor başlıklı yazınızda sanki 4 bliler devre dışı bırakılmış gibi izlenim doğuyor obür kamu kurulrşlarında olduğu gibi kayıtsız şartsız kadroya geçecekler yıllardır sanat kurumlarımızı sırtlayan bu sanatçılarımıza sınav istemek yapılacak en büyük kötülüktür bilginize
CÜNEYT BALKIZ - 12.11.2022


Tüm Mesajlar

Anket


DOB, DT ve GSGM'de 4B kadrosunda çalışanların 4A kadrosuna alınmaları için;

Sonuçları Gör

Geçmişteki Anketler

Tavsiye Et




Tavsiye etmek için sisteme girmeniz gerekmektedir.

Destekleyenlerimiz






 

Yazılar


Yılmaz Güney Sineması ve Umut (3.Bölüm)Sayı: 948 - 16.02.2010


Yılmaz Güney Kendini Anlatıyor…

Doğumundan yıllar sonra aldığı nüfus kağıdına göre 1937, kendi açıklamasına göre 1931 doğumluydu:

"1937 yılında, Türkiye'de bir güney şehri olan Adana'nın Yenice köyünde doğdum. Kürt asıllı, topraksız bir köylü ailenin iki çocuğundan biriyim.  Annem dindardı ve okuma yazma bilmezdi... Babam ise okuma yazmayı askerde öğrenmişti. Annem gibi o da okula hiç gitmemişti..."

Yılmaz Güney'in gerçek adı Yılmaz Pütün'dü. Anlamını şöyle açıklıyordu Güney:

"Asıl adım Yılmaz Pütün'dür. Adım zorluklar karşısında eğilmez, umutsuzluğa kapılmaz, yılgınlığa düşmez ve başeğmez anlamına gelir; soyadım Pütün ise bir dağ meyvesinin kırılmaz çekirdeği demektir."

Çocuk yaşta ekmek kavgası içinde buldu kendini; "Dokuz yaşımdan bu yana hayatımı çalışarak kazandım" diyordu. İlk işi hayvan gütmek, sonra  pamuk tarlalarında ırgatlık, suculuk, traktör sürücülüğü ...

Adana'daki İnönü ve İnkılap ilkokullarında okudu. Liseyi Adana'da bitirdi. And filminin Adana'da bulunan bürosunda da çalışmaya başlamıştı. O yıllarda "Doruk" adlı bir sanat dergisi çıkardı. Sanata meraklıydı ve hikayeler yazıyordu. 1955 yılında bir öyküsünden dolayı takibata uğramıştı. Hakkında dava açıldı.

1956 yılından itibaren Adana'da yayınlanan "Salkım" dergisine, İstanbul ve Ankara'da yayınlanan "Yeni Ufuklar" ve "Pazar Postası" gibi dergilere de öyküler yazmaya başladı.

İstanbul'a gelip İktisat Fakültesi'ne kaydını yaptırmıştı. Fakat devam edemedi. 1955 yılında "13" dergisine yazdığı "3 Bilinmeyenli Eşitsizlik Sistemleri" adlı öyküde komünizm yapıldığına karar veren mahkeme sonuçlanmıştı: 1,5 yıl ağır hapis ve 6 ay sürgün cezası.

Öğreniminin yarım kalmasına yol açan ve bu cezanın sürüklediği yaşamını kısaca şöyle özetliyordu kendi ağzından Yılmaz Güney:

"Öğrenimim yarım kalmıştı. Önümdeki tek yol, kendimi hayatın  okulunda, hayatın kabul ettiği ve dayattığı öğretmenler aracılığıyla eğitmekti. Öyle yaptım... Kitaplar, sinema, iş, cezaevi, acımasızlık, hayatın katı kuralları, toplumsal baskılar, kahpelikler, yiğitler... Karşılaştığım zorlukları yenmek için direnmek ve kararlılık... Öğretmenlerimden biri zor'dur..." diyordu.

Üniversitede öğrenimini sürdürürken tanıştığı yönetmen Atıf Yılmaz'a asistanlık yapıyordu. İlk kez onun 1958'de yönettiği "Bu vatanın Çocukları" adlı filminde başrol oynadı. İlk senaryolarını da bu dönemde yazmaya başlamıştır.

1961 Mayıs'ında cezaeviyle tanışmıştı. 1962 Aralığı'nda sürgünle... İlk hapisliğinden kalan mahkumiyetinin geri kalanını tamamlamak üzere  muhafazakarlığıyla ünlü Konya'ya sürgüne gönderilmişti. Konya sınırlarından dışarı çıkması yasaktı. Her akşam polise imza veriyordu. "En çok imzayı polis defterine attım" diyordu: Tam 180 defa...

Yılmaz Güney'in yaşamından çalınan tam 2 yıl...

İlk hapisliğinden sonra 1963'te kendi yazdığı senaryoda; "İkisi de Cesurdu" (Yön: Ferit Ceylan) başrol oynadı ve tüm Anadolu'da dikkatleri üzerine çekti. Seyirci ve Yılmaz Güney arasında ilk köprü kuruldu. Ardından Tunç Başaran'ın yönettiği "On Korkusuz Adam" ve "Koçero" adlı filmlerle adı "Çirkin Kral"a çıktı ve kendi mitosunu yarattı. Yapımcı Hasan Kazankaya ile ilk yönetmenliği denedi; "At, Avrat, Silah"la...

1968'deki "Seyyit Han" yönetmenlikteki ilk çıkışıdır. 1970'teki "Umut" ise toplumsal gerçekleri taviz vermeden sergileyerek Türk sinemasında yeni bir dönem açtı. Yine 1971 yılında yönettiği "Baba" melodram sinemasının en düzeyli örneklerinden birini vermişti. 

Ünlü romancı Kemal Tahir Seyyit Han filmini izledikten sonra büyük heyecan duyduğunu belirterek Güney'i, "halkın içinden yetişmiş, gerçek bir halk sanatçısı" olarak nitelendirmişti.

1971 Mayıs'ında on binlerce aydın, sanatçı, yazarla beraber gözaltına alınan Güney bu kez hakkında kesin bir delil olmamasına rağmen sırf kendisiyle ilgili kuşku nedeniyle ikinci kez bu defa Nevşehir'e 3 aylığına  sürgün edilmişti. Sürekli polis denetiminde tutuluyordu. 

1972'de THKP-C'ye yardımda bulunduğu gerekçesiyle hapse mahkum oldu. 2 yıl Selimiye Kışlası, Bayrampaşa ve Toptaşı cezaevlerinde kaldı. Salpa, Hücre, Sanık gibi öykü kitapları bu dönemin ürünüdür. O günleri şöyle anlatır:

"1972' de, Mart'ın 16'sında, devrimcilere yardım gerekçesiyle tutuklandım. Mahkeme sonucu 10 yıl ağır hapis ve sürgün cezasına çarptırıldım. Ecevit hükümetinin 1974 genel affıyla serbest bırakıldım. Bugün ise Ecevit cezaevindedir.

1974 Eylül'ünde, bir cinayet olayına adım karıştı ve 19 yıla mahkum edildim. Cezaevindeyken "Güney" adlı bir kültür-sanat dergisi çıkardım. Onüç sayı sonra sıkıyönetimin yeniden gelmesi üzerine, dergimiz kapatıldı ve hakkımda yazılarımdan ötürü on ayrı dava açıldı. Suçum, komünizm propagandası yapmak, milli duyguları zayıflatmak, halkı suç işlemeye teşvik etmek, suç sayılan fiilleri övmek ve devletin içte ve dışta itibarını sarsmak...".

Yılmaz Güney için istenen ceza toplamı 100 yıldı.

Bu dönem içinde Erden Kral'ın yayın yönetmenliğini yaptığı Güney Dergisi'ni çıkaran Yılmaz Güney, Orhan Kemal Roman Ödülü'nü kazanan "Boynu Bükük Öldüler" adlı romanını da yayınladı.

1974 yılında "Endişe" adlı filmini çekmek için gittiği Adana'nın Yumurtalık ilçesinde adı yöre hakimi Safa Mutlu'nun vurulması olayına karışmış ve 24 yıl hüküm giymişti. Bu ikinci hapislik döneminde "Sürü", "Düşman" ve "Yol" un senaryosunu yazdı.

1981'de 8 yıl cezaevinde kaldıktan sonra Isparta yarı açık cezaevinden "bayram izni"ni alıp, bir daha dönmemek üzere yurt dışına çıktı.  Güney, 1981 Ekim'ine kadar, geride bıraktığı yaşamının yaklaşık 12 yılını  çeşitli cezaevlerinde geçirmişti. Bu oniki yıl içinde, ikisi yarı-açık olmak üzere onbeş cezaevi tanımıştı.

1982'de Şerif Gören'in yönettiği "Yol" Cannes Film Şenliği'nde Altın Palmiye ödülünü kazandı. 1983'te TC vatandaşlığından çıkarılan Yılmaz Güney'in filmleri toplatıldı, adından sözedilmesi 12 Eylül cuntası tarafından yasaklandı.   

Yurtdışında (Fransa'da) çektiği "Duvar" Güney'in son filmi olmuştur. Büyük usta 9 Eylül 1984'te yaşamını yakalandığı mide kanserinden kaybederek sevenlerini üzdü:

"Ülkemden ayrıldıktan sonra ilk aylarda üç davanın sonuçlandığını, sonuçta, toplam 20 yıl ağır hapis, 7 yıla yakın da sürgün cezası aldığımı öğrendim... Öbür davalarım devam etmekte; ancak henüz hangileri sonuçlandı, ne kadar ceza aldım, bilmiyorum..."

NOKTALI VİRGÜL

"Bak, herkes bir tutulsaydı; söyledikleri olurdu... Herkes; bu ayrıntıları kaldıramaz ki ortadan. Kaldırsalardı; cennet olurdu buraları cennet... Ah domuzlar sizi bir gün hepinizin topunu attıracaklar... Bunu orospu dediğim kadın söyledi. İnsanların hep bir olması gerekirmiş."

1958'de yayımlanan "13" adlı fikir ve sanat dergisinde yayınlanan "Üç Bilinmeyenli Eşitsizlik Sistemleri adlı öyküsünde böyle diyordu Güney.  

1961 yılında bu yazısında komünizm propagandası yaptığı için yargılandı. 1,5 yıl hapis ve 6 ay sürgün cezasına çarptırıldı. İlk yönettiği ve başrolünde de oynadığı Seyyit Han (1968) ve Aç Kurtlar (1969) sansüre uğramıştı. Köhne inançlara, gerici törelere, toplumsal yanlışlara ve egemen baskılara karşı çıkıyordu. Günlük yaşamın gerçeklerini, yoksul ve ezilen insanı anlatıyordu. Umut filmi için; "Umut, aslında kusur olan durumları belirten bir işarettir" deyince film hemen yasaklandı.

1972'de THKP-C ile arasında kurulan bağ nedeniyle siyasal iktidarın baskıları tutuklamaya dönüşüp ikinci hapisliğini yaşadı. Arkadaş (1974) bu dönemin ürünüdür. Arkadaş filmiyle Yılmaz Güney, değişen değerler yerine eskinin dejenere edilmiş doğrularını koyar. Bu sorunun uzantısı bugüne de aittir. Varsıllık hırsı, bunun peşinde koşmanın toplumsal idealleri altüst edişini daha o günlerden anlatır.

Üçüncü hapisliği "muhafazakar bir savcıyı" öldürdüğü iddiasıyla gelir. Bu defa 19 yıllık uzun bir hapislikti bu... Yılmaz Güney'e göre ise bir suçlama. "Sürü" ve "Yol"un senaryoları bu dönemin ürünüdür. Ve Yılmaz Güney'in talimatları doğrultusunda filme çekilmişlerdir.

1981'de izinli olarak çıktığı  cezaevinden yurtdışına kaçmak zorunda kaldı. Ancak yurtdışındayken gıyabında  7 yıl daha hapse mahkum edildi. Yurttaşlıktan çıkarıldı. "Yol" bu dönemin ürünüdür ve kurgusu Yılmaz Güney tarafından yapılmıştır. Cannes Film Şenliği'nde "Altın Palmiye"yi kazanmıştır.

1983'teki "Duvar" (Le Mur) ise Güney'in sürgünde yönettiği en son filmidir. Bazı çevrelerde Yılmaz Güney'in toplumsal filmlerdeki yaklaşımına farklı bir bakış sergilediğini savunan yönetmenlerce kuşkuyla karşılanmıştır. Yılmaz Güney'in sürgünde çektiği ilk ve son filmi katı, önyargılı bulunduğu için bu açılardan eleştirilmişse de biçimsel açıdan taşıdığı değerlerle kendine ayrı bir yer edinmiştir. Ancak hapishanelerdeki kötü koşullarda yaşayan siyasi tutsaklara bir bakıştı Duvar. 1976 yılında Ankara Cezaevi'ndeki bir çocuk koğuşunda meydana gelen baskıların arkasından gerçekleşen isyanı ve siyasi sol görüşlü tutsakların  içinde bulunduğu koşullar anlatır.

devam edecek

Yazıyı Tavsiye Et

Yorumlar


Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.