ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 23.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 14.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
♪
4bliler kadro bekliyor başlıklı yazınızda sanki 4 bliler devre dışı bırakılmış gibi izlenim doğuyor obür kamu kurulrşlarında olduğu gibi kayıtsız şartsız kadroya geçecekler yıllardır sanat kurumlarımızı sırtlayan bu sanatçılarımıza sınav istemek yapılacak en büyük kötülüktür bilginize
CÜNEYT BALKIZ - 12.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Mutsuz sonla biten masalların müziğiSayı: 903 - 14.12.2009
Arkadaşlığımız henüz başlamıştı Bleach yayınlandığında. Didem 12 yaşındaydı, ben 11’dim. Türkçe pop’un ayaklarını bangır gümbür yere vurarak geldiği o zamanlarda Didem -pek tabii Metallica’dan kelli- soyadının Hetfield olduğunu varsayıyor, bense John Cage’in 4:33’ünü anlayamıyor olmaktan hayıflanıyordum. Sonra baktık olmuyor, ortak bir ilgi geliştirelim dedik ve güçlerimizi birleştirerek Nirvana’ya ulaştık. İşte Nirvana’ya erdiğimiz yolu borçlandığımız albümdür Bleach. Ondan sonra gelsin Nevermind günleri, çınlasın yedi cihan Smells Like Teen Spirit nağmeleriyle. Ve tabii Come As You Are... Ki pop müziğe karşı zaferimizi temsil eden bu grubun tadını Intesticide, In Utero, MTV Unplugged In New York kayıtları derken neredeyse beş yıl kesintisiz sürdük. Takvimler 5 Nisan 1994’ü gösterdiğinde ise zaferden bozguna geçiş yaptık. Hem de bir anda. Çünkü uyuşturucuları ve pompalı tüfeğiyle Kurt Cobain ölmeyi seçince Nirvana ile birlikte biz de ölmüş sayıldık. Buna rağmen Freddie Mercury’ninkinden bile çok üzüldüğüm bu ölüm ve sonrasındaki on güne ilişkin detaylar pek kalmamış aklımda. Gelgelelim 11. gün olan 16 Nisan’a geldiğimizde aldığımız başka bir haber korkarım ki tüm sekanslarıyla canlı. Didem, Cobain’in hırkasına takılıp gitmişti o gün...Bu ziyadesiyle kişisel girizgahtan ötürü öncelikle tüm okurların hoşgörüsüne sığınıyorum, çünkü ne yazık ki tümüyle gerçek olayı paylaşmadan girişeceğim herhangi bir Nirvana hele hele Bleach yazısı benim için eksik kalırdı. Zira bu taraftan bakınca görünen Bleach, mutsuz son ile biten masalların da olduğunu hatırlatmak üzere gerçekliğe fırlatılmış ilk kısa çöptür. Kahramanlarımızın trajedisiyle yüzleşmek zor zanaattir ne de olsa. Ama işte diğer yanda hırpaniliğin kutsanarak, masumiyetin ise ipuçlarıyla vücuda geldiği bu albüm ilk değil ama belki de en tatlı kıvrandıran göz ağrısıdır. Yokluğa henüz karışmadan ‘tutunamayanlar’ı anlatır. Bleach, ağarmak ya da beyazlamak gibi sözlük anlamlarına karşın katranlara ve dahi balçığa bata çıka yola koyulan Nirvana’nın kusursuzca bulandığı ilk karanın adı ve gelmekte olan felaketin haddinden öngörülü distorize sesidir. Psikodinamiğime kalsa kim bilir Bleach daha neler nelerdir ya, gelelim biz nesnel tanımlarına.
Civa gibi çalınmış parçalar
Haziran 1989’da yayımlanan ve Nirvana ile beraber grunge fırtınasının başlangıcını yapan Bleach, prodüktör Jack Endino ile Seattle’daki Reciprocal Recording Studios’ta kaydedilmiş ve taş çatlasa 600 küsur dolara mâlolmuş bir albüm. Sudan ucuz prodüksiyon maliyetini yansıtmayan, civa gibi çalınmış parçalarda öne çıkan 80lere has metal dokusu, bilinci intizamla sopalayan ritmlere baskın geliyor ve dinleyene bir daha hiç olmayacak kadar güçlü bir güçsüzlüğü hissettiriyor. 13 parçanın her biri punk’tan 60ların pop rock’una ya da tam ters istikamette olanca doğallıkla sıçrayabilirken sözlerdeki yalnızlık, başıbozukluk ve yılgınlık temaları dinleyende karanlık için ağlamamak gerektiği duygusunu uyandırıyor. Bu anlamda kendilerinin ve birbirlerinin panzehri olan Swap Meet, Negative Creep, Big Cheese ve School gibi parçalar Sisyphos’un zihnini okuyor bir nevi. Benzer şekilde, yazgısında umutsuz zahmeti çekmeyi sürdüren Paper Cuts ve Floyd the Barber gibi parçalar ise başka türlü bir kurak zemine yüz sürüyor. Bunlar arasında sadece About a Girl, hayatın daha az şekerrenk yüzünde sebatkar ve umutlu ruh halini yansıtıyor.Ve Kurt Cobain bu parçaların her birinde gitarının cayırtısını çocukluk arkadaşı Chris Novoselic’in derin bas çizgisinde nötrlüyor.
Nevermind’ın başarısının ardından sadece Amerika’da 1.7 milyon kopyaya ulaşan Bleach’in bağımsız plak şirketi Sub Pop Records’tan yayımlanmasının 20.yılı dolayısıyla Warner geçtiğimiz günlerde özel bir edisyon çıkardı. Söz konusu Deluxe Edition’da orijinal albümdeki parçalarla beraber, grubun Portland’daki Pine Street Theatre’da 9 Şubat 1990’da verdikleri konserin tam kaydı ve 48 sayfalık kitapçıkla birlikte Nirvana’nın daha önce hiç yayınlanmamış fotoğrafları var. Sonrası iyilik, güzellik.
Sonrakiler farklı oldu
Dave Grohl’un sürükleyici davul ataklarının henüz devreye girmediği, Chad Channing’in kendi uysal ritm döngüsünü tutturduğu ve halihazırda ekmeğini yediği Bleach günde bir kaç saatlik çalışmalar neticesinde ortaya çıkmış. Çünkü grup bu albümü yaparken hiç bir beklenti gütmeden katıksız zevk almayı amaç edinmiş. Yani kendileri büyük olasılıkla farkında değildi ama Bleach, Kantçı estetik anlayışını süren bir albüm. Sonrakiler öyle olamadı, çünkü Nirvana mecburen gelen şöhretin getirdiği delirmenin koordinatlarını takip etmek zorunda kaldı. Yine de öyle eminim ki Peter Pan’ın uçtuğunu bazıları hiç unutmadı.
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
