MAVİ-NOTA - e-Müzik Gazeteniz

Günün Mesajları

♪ Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023

♪ Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023

♪ GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023

♪ 30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023

♪ Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023

♪ 18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 23.11.2022

♪ Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022

♪ sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 14.11.2022

♪ Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022

♪ 4bliler kadro bekliyor başlıklı yazınızda sanki 4 bliler devre dışı bırakılmış gibi izlenim doğuyor obür kamu kurulrşlarında olduğu gibi kayıtsız şartsız kadroya geçecekler yıllardır sanat kurumlarımızı sırtlayan bu sanatçılarımıza sınav istemek yapılacak en büyük kötülüktür bilginize
CÜNEYT BALKIZ - 12.11.2022

Tüm Mesajlar

Anket

Tavsiye Et ♫

Tavsiye etmek için sisteme girmeniz gerekmektedir.

Destekleyenlerimiz

Yazılar

Deniz Durukan

Müzik Zeka ve Eğitim Meselesidir.Sayı: 782 - 12.05.2009

İstanbul son yıllarda bir festival şehri olma yolunda ilerliyor. Bu yıl da bir çok festival yapıldı, yapılıyor. Ama benim aklıma takılan; bu işteki sponsorlar. Fanta veya Coca Cola gibi firmalarının sponsor olduğu organizasyonlarda firmaların adı, organizasyonun da, grupların da önüne geçiyor. Sponsor olayına karşı değilim. Günümüz koşullarında sponsor olmadan bir çok iş doğru dürüst yapılamıyor. İstanbul Festivali de sponsorlar olmasa bu kadar gelişemezdi. Şirketlerin lüzumsuz para harcamaları yerine sanata fon ayırmaları, sanatı teşvik etmeleri toplumsal bir davranış. Bu boşluğu dolduracak başka bir şey de yok! Devlet sponsorluğunda mı olsun bu tip organizasyonlar? Bunu bekleyemeyiz. Önemli olan yapılan işin güdümlü olmamasıdır. Örneğin Hazarfen Rock Şenliği kör gözüm parmağına olayıdır. Konuyu iyi algılamadıkları ve görevlerini iyi yapamadıkları için, sponsor firmanın daha arkada yer almaması sonucunda bu festivalin gelecek yıllara taşınması riske edilmiştir. Dünyada örnekleri var bu tür şenliklerin. Mesela Danimarka'daki Roskilde festivaline bu sene Metallica çıktı. Onun da sponsoru Tuborg. Ama Tuborg Rock Festivali değil, Roskilde Festivali deniyor. Gelen de Tuborg'un katkılarının olduğunu biliyor zaten. Bu bence daha şık bir davranış. Reklamcıların sponsor olan firmayı uyarmaları gerektiğini düşünüyorum. Böylece Coca Cola Rock festivalinde çalın gibi aşağılayıcı bir teklif olmazdı. 1 Ağustos'ta Harbiye Açık Hava Tiyatrosu'nda Senfoni Orkestrası ile konser vereceksiniz. Bu sizin belli periyotlarla tekrarladığınız bir konser... Bu festivaller Ankaralı organizatör Hakan Erdoğan'ın öncülüğünde oldu. İlk kez 1998 yılında bir rock grubu, senfoni orkestrasıyla bir araya geldi ve şef Rengin Gökmen'di. Ardından çeşitli yerlerden teklif aldık. Üç kez İzmir'de Senfoni Orkestrası'yla, Bursa'da Cemal Reşit Rey Senfoni Orkestrası'yla, şimdi de Orhan Şanlıer yönetiminde - ismi belirlenmedi ama, İstanbul Senfoni Orkestrası olur muhtemelen- çalacağız. Büyük bir orkestra ile çalmak sanırım oldukça heyecan verici. Ayrıca farklı bir disiplin isteyen bir şey. Klasik müziğin kendi içinde bir hızı olsa da rock'ın ivmesi daha yüksek. Nasıl bir heyecan bu? Bilhassa canlı müzikte uyum kesinlikle şart. Sayı ne kadar azsa o kadar kolay uyum sağlanabiliyor. Tabii ki, bu sayının kırkı, elliyi, hatta yüzü bulmasıyla sistem ve prensipler önem kazanmaya başlanıyor. İşte bu birlikteliklerle müzikteki disiplinin önemini daha iyi anladık. Basılacak tek bir notanın bile diğer kırk kişinin çaldığı notayla uyum içersinde olmasının ne kadar önemli olduğunu gördük. Zor mu peki? Kolay değil. Rock grubu sayı olarak az ama, dengeli ve bilinçli bir müzik yapıyorsa büyük bir orkestra gibi zenginlik yaratabiliyor. Altı kontrabas'ın zorlanarak çıkardığı sesi bir elektro bas gitar, tek kişi istediği volümde çıkartabilir. Bir klavye tek başına bütün kemanların çıkardığı sesi doğru olarak çıkartabilir. Yani müzikler arasında bence uçurum yok, sonuçta her şey aynı prensiplere dayanıyor. Rock gruplarının sahnede elektrik yardımıyla volümü daha yüksek olabiliyor. Bütün frekanslarda ses üretebiliyor. Ama işin gerçeği elbette ki orkestra. Gerçek olan synthesizerdan çıkan keman sesi değil, kemanın gerçek sesidir. Bu birliktelikte teknoloji farklılığından doğan sorunlar oluyor, sesler birbirine karışıyor, biz daha volümlü çalmaya alışkın olduğumuz için, orkestrayı bastırıyoruz bazen. Ama çala çala öğreniliyor. Pb.Bulutsuzluk Özlemi'nin albümlerine tema olarak baktığımda, sosyal sorunlarla kıyı özleminin paralel gittiğini görüyorum. Deniz kokusu, serin sular, tepedeki çimenlik, gökyüzü bolca geçiyor. Bu doğa ve kıyı özlemi sanırım bir kıyı çocuğu olmanızla da ilgili. Anadolu Hisarı'nda doğup büyümemin ve hala orada yaşamamın bunda etkisi var. O zamanlar her taraf yemyeşildi, doğayla iç içeydik, bütün bunların yavaş yavaş gözden kaybolması, mesleğim olan mimarlığın getirdiği kentsel gerilimler, trafik, bürokrasi, sorunlar... kendimi doğanın parçası hissedebileceğim imgeleri aklıma getiriyor. O nedenle tepedeki çimenlikten, kıyılardan, dalgalardan söz ediyorum. Bulutsuzluk Özlemi geçmişe dönüp baktığında kendini nasıl hissediyor? Evet, kendimi iyi hissediyorum. İçimde ukde olan ufak tefek şeyler vardı ama, albümleri yeniden dinlediğimde bunların önemsiz olduğunu gördüm. Özellikle ilk üç albüm, piyasa koşulları hiç gözetilmeden, olduğu gibi yansıtılmış ve üzerinde çok çalışılmış albümlerdi. İlk konserimizde çok az kişi vardı ama 1987'den sonra dinleyici sayımız arttı. Radyoların da bunda etkisi oldu. Ama asıl etki Bulutsuzluk Özlemi'nin kır temasını değil, kent temasını işlemesinden kaynaklandı. Seksenden sonraki rock'ta ki asıl değişim buydu. Sonuçta albümlerinin temasıyla Bulutsuzluk Özlemi hayata farklı bakan, kendini genel gidişatın dışında gören insanları yakaladı. İşin özü; dinlediğin müziği söyle, senin nasıl bir insan olduğunu söyleyeyim, diyebilirim. Dinlediğin müziğin dünyayı algılama biçimiyle ve zekayla doğrudan ilişkisi var. Müzikler arasında aslında çizgilerin çok belirgin olduğunu sanmıyorum. Ama pop müziğini ele alırsak eğer; bu gün yerlerde sürünüyor. Pop şarkıcılığının da bir raconu olmalı. İyi pop şarkıcıları olmalı. Örneğin Fikret Kızılok çok önemlidir. Ve Fikret Kızılok olmak da kolay değil. Kısacası müzik; zeka ve eğitim meselesidir.

stüdyo imge

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.