Yazılar

Yalnız ve güzel ülkem... Sayı: 579 - 12.06.2008

Nuri Bilge Ceylan'ın  Cannes'da kazandığı ödül  ve ödülünü alırken yaptığı konuşma herkes gibi beni de çok etkiledi.  "Tutkuyla sevdiğim  yalnız ve güzel ülkeme..."  

Şu birkaç sözcüğe  hepimiz farklı farklı anlamlar yükledik, hala da yüklemeye devam ediyoruz.

Örneğin "tutkuyla sevmek"  üzerinde durulmadı hiç...  Ama ben inanıyorum ki Ceylan'ın bunca başarılı ve özgün filmler yapmasının kökeninde bu tutkuyla sevmek  var...Sadece ülkesini,  toprağını, suyunu, havasını değil, yaptığı işi de tutkuyla seviyor.

Ülkem çok güzel ondan hiç kuşku yok. Ama ah ülkem aynı zamanda öyle çirkin ki... İnsan onuruna, yaşama, emeğe saygı göstermediği her an  sizce de biraz daha çirkinleşmiyor mu! 

Üzerinde en çok durulan nokta ülkemizin "yalnızlığı" oldu.  Hani dış dünya karşısında yalnızlığı... Ama bence  iç yalnızlığı da konuşmamız gerek.  İç yalnızlığı, ruh yalnızlığını, yaraların derinleştirdiği  yalnızlığı...  Nuri Bilgi Ceylan gibi  içine kapalı ve az konuşan, az ama öz konuşan bir insanın sadece dış dünya karşısındaki yalnızlığı kastettiğini sanmıyorum... Onu ayrıca filmlerindeki şiiri, tören sırasında birkaç sözcüğe sığdırdığı için de onu kutluyorum...

                                                 x

Geçen Pazar,  sahnede has bir şair  gülümseyerek bize bakıyordu. Metin Altıok...  Kırmızı Yayınları'nın düzenlediği Metin Altıok Şiir Ödülü  törenindeydik. Hem acıyı hem de  bir arada olmanın, paylaşmanın gücünü, taşıdığı umudu yaşıyorduk.   Doğan Hızlan'ın dediği gibi "İyi şairler yakılsa da her zaman okunacaklardı."  O kadar çoktuk ki onu okuyanlar...

"Üzgün Kediler Gazeli" kitabıyla Haydar Ergülen  ödülünü alırken "Tenha dilde sevdiğim, Metin abi, şairim!" derken çoğalıyorduk... Sonra, Fazıl Say piyanosuyla ve besteleriyle, Genco Erkal ve Cüneyt Türel  şiirleriyle, Sezen Aksu ve Güvenç Dağüstün  şarkılarıyla, ustalığın, "starlığın" doruklarıyla, en sıradan olabilme gücünü birleştirirlerken; bütün toplantıyı  pır pır bir yürekle  sunan  Zeynep Altıok'un gözlerindeki kıvılcıma bakarken çoğalıyorduk...

2 Temmuz 93'de Sivas'ta çirkin ülkemin  yalnızlaşmasına inat çoğalıyorduk!

                                                 x

Birkaç gündür  ülkesini tutkuyla seven, artık aramızda olmayan bir bilim adamını düşünüyorum. Arkeolog  Prof. Kenan Erim'i... 

Tanrıça Afrodit'e adanmış Afrodisias, siz bu yazıyı okuduğunuzda yeni sergi salonuna kavuşmuş olacak.   Antik kentte ortaya çıkarılan rölyeflerin aslına uygun biçimde sergilendiği  Sebasteion- Sevgi Gönül Salonu, Geyre Vakfı ve Yapı Kredi desteğiyle açıldı. Müzeye eklenen bu yeni bölüm  Cengiz Bektaş'ın eseri...

Bir zamanların heykel sanatı merkezi Afrodisias'daki son gelişmeleri nasılsa ayrıntılarıyla önümüzdeki günlerde sizlerle paylaşacağım, gelelim  Kenan Erim'in aklımdan çıkmamasına!

Nasıl da müthiş bir tutkuyla sevmişti Afrodisias'ı. Ve yaşamını oraya adadı.  60'lı yılların başında  keşif ve kazı programlarıyla  orada  çağdaş bir çalışma başlattı.  Dünyanın her yerinden  oraya mali katkı sağlamak, araştırmaları kazıları sürdürebilmek için amansızca didindi.  Geyre Vakfı'nı, Afrodisias Sevenler Derneği , hep o yılların ürünü .   Prof. Erim'i 1990'da yitirdik. Artık Afrodisias'da, kendi deyişiyle "sevgilisinin koynunda" uyuyor...

                                                  x

3 Haziran 2008 Nazım Hikmet'in  ölümünün 45 yılı.  Ülkesini, vatanını tutkuyla seven Nazım Hikmet...Bugün  Türkiye'nin en çok okunan şairi.  Yani görüyorsunuz işte yasaklare, hapisler engellemeler, baskılar, tehditler hiçbir işe yaramadı.

Şu son aylarda iki kitap yayınlandı şaire ilişkin  . (Yapı Kredi Yayınları) Biri  "Bahtiyar Ol Nazım" adını taşıyor.  Eşi Vera  Tulyakova'nın, şairin ölümünden sonra onunla sürdürdüğü "sohbetler"...  Vera'nın kızı Anna Stepanova'nın geniş kapsamlı önsözüyle... (Ruscadan çeviren:  Hülya Aslan) Bir başka kitap:  "Hasretle" adını taşıyor. Melih Güneş'in hazırladığı kitap Vera'nın  ve Rusya Edebiyat ve Sanat Devlet Arşivi'nden  Nazım Hikmet'ten ve  Nazım Hikmet'e mektupları içeriyor.

Tutkuyla sevdiğimiz bu yalnız ve güzel ülkede,  Nazım okumak, daha çok okumak gerek.   Ben bugün onu "Tahir ile Zühre Meselesi" şiiriyle anıyorum:

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

Mesela bir  barikatta dövüşerek
Mesela kuzey kutbunu keşfe giderken
Mesela denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu?

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir.
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi  şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da,
Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. 

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.